In ‘Ruben’ vertelt Jean-Marie Gregoor het levensverhaal van zijn zoon Ruben die geboren werd met spina bifida en plotse-ling overleed net voor zijn 32ste verjaardag. Hij beschrijft in dit boek de prachtige manier waarop Ruben in het leven stond. Hoe het positivisme en doorzettingsvermogen van zijn zoon leidde tot zelfredzaamheid, zelfstandig wonen, werk en een breed sociaal netwerk. Een intens mooi eerbetoon aan een man wiens leuze was “Doe maar gewoon!”.

De opbrengst van dit boek wordt geschonken aan de verenigingen waarvan Ruben lid was:

• GSVT (sportgroep voor jongens en meisjes met een beperking)
• Limburg United on wheels (VZW Herk on Wheels)
• Vereniging van Spina Bifida

Contact en info:

Jean-Marie en Karin Gregoor-Colla – Oude Tramweg 42, Munsterbilzen jmgregoor@hotmail.com of 0478 662251

Prijs : € 20

Lees HBVL artikel online

Met grote droefheid vernamen we het overlijden van Georges , de eerste atleet van GSV Toekomst, de man die aan de basis lag van het ontstaan van onze club.

Hij was het die ons aanzetten om eens “een koerske te organiseren voor rolstoelrijders” nadat hij na zijn revalidatie periode in Hoensbroek ( Nederland) terug thuis kwam.

Die eerste wedstrijd werd georganiseerd in augustus 1979 tijdens de allereerste AVT –  Nacht van de Atletiek in Hechtel met kleppers als Remi Van Ophem, Marc De Vos, Mark De Meyer, Jean Goessens , Jan Zagers … Het was een schot in de roos en toen in 1981 een sponsor het mogelijk maakte om een club voor personen met een beperking op te richten werd meteen gekozen voor een all-Limburgs concept voor alle competitieve sporten voor personen met fysieke of visuele beperking. In 1982, precies 40 jaar geleden, verschenen de eerste statuten van Gehandicapten Sport Vereniging Toekomst (GSVT) in het Staatsblad.

Van bij de start was Georges een voorbeeld als atleet door zijn trainingsijver, zijn attitude en zijn palmares. Hij was gespecialiseerd in de lange afstanden (1500 m, 5000 m, 10000 m en marathon). Georges nam tweemaal deel aan de Paralympics (Barcelona 1992 en Atlanta 1996) waarin hij finales reed. Hij nam deel aan WK’s, EK’s, nationale en internationale atletiekwedstrijden met naam. Hij was , samen met Appermont, Orens, Eerdekens, Van Hout, Lalau, Vandenbroeck, Clauw en anderen, een van de bezielers van de GSVT International Track and Field Tournaments, jaarlijkse gerenommeerde pistemeetings in Hechtel, Heusden en Hasselt. Met telkens een sterk internationaal deelnemersveld. Alle wereldtoppers van die tijd kwamen samen om met Georges en de zijnen een sportieve strijd aan te gaan.

Georges was ook een kampioen van de wegwedstrijden en een van de atleten die de rolstoelmarathons mee op de kaart zette en mee het keerpunt bepaalde dat rolstoelrijders een marathon (veel) sneller afhandelden dat de valide loopkampioenen ; met wedstrijdstoelen die nog voorlopers waren van de huidige aerodynamische wheelers. Hij won marathons in Rotterdam, Londen, Parijs, Benidorm, Oita, de Gulden Sporen Marathon,…

Tijdens de winter trok hij een paar maal naar Zuid Afrika om er te trainen met zijn concullega Kriege Schabort, uniek voor een rolstoelatleet in die tijd (1985-1995), hij had oog voor sportvoeding, hij trainde zeer consciëntieus volgens schema.

Tussendoor was hij ook nog enkele jaren een Belgische top-rolstoeltafeltennisser en heeft hij rolstoelbasketbal gespeeld doch zijn grote liefde was de atletiek.

Tot de Paralympics van Atlanta in 1996. Hij was toen 40 jaar en zat daarvan al 20 jaar in de rolstoel. Hij stopte met wheelen en atletiekwedstrijden maar bleef zeer gedreven dagelijks individueel trainen met de handbike ; hij trainde met een leuk clubje vrienden dagelijks tot 100 km ; en als hij zich al eens liet verleiden tot een handbikewedstrijd was het niet alleen voor het decor. Ook dan bleef hij gaan voor de overwinning. 

Met Georges Van Damme verliest de Limburgse Paralympische Familie niet alleen een groot atleet maar bovenal ook een bescheiden, fijne mens. Iemand die iedereen zich als vriend wenst. We zullen hem missen.

Met heel veel dankbaarheid wensen wij ,namens GSVT,  de familie veel sterkte bij het verwerken van zo’n groot verlies.